Autor na podstawie własnych badań (w latach 2003–2009 był kierownikiem Katedry Projektowania Krajobrazu w Akademii Rolniczej w Szczecinie, której głównym zadaniem badawczym było poznanie specyfiki kulturowej dawnego regionu pomorskiego) oraz dostępnej literatury w j. polskim i niemieckim stara się dociec fenomenu, jakim jest pamięć o rzeczywistości, w której materialne atrybuty są nadal zachowane w przestrzeni, ale która – w swej formie intelektualnej zwartości – straciła rację bytu i dziś już nie istnieje.
Dokonując skojarzeń zarówno co do zbieżności w rozumieniu treści poznawczych (vide monografia H. Szulc a opracowania autorów niemieckich dotyczących form osadnictwa wiejskiego i przywołując kolejno po sobie następujące działania administracyjno-porządkowe na terenie niegdysiejszego regionu pomorskiego wraz z całkowitą (!) wymianą ludnościową, autor stara się uwypuklić problem – także i natury politycznej – czy i w jakim zakresie tradycja ukształtowana na danym terytorium przez inny naród winna być kontynuowana przez nową „kolonizację” i w jakim zakresie. Autor zwraca uwagę na potrzebę zachowania tego, co przyjmuje się za „granice” kulturowe regionów rozumianych jako wydzielone skupiska „małych ojczyzn” – charakteryzujących się specyficznym rodzajem lokalnego patriotyzmu uzewnętrznionego w języku, stroju i tradycji.
Kierując się specyficznym resentymentem, jako obecny mieszkaniec tego regionu przywołuje emocjonalny stosunek do Pomorza tych, dla których owa dziś już nieistniejąca kraina stanowi niezbywalny (w ich odczuciu) „świat pamięci”.