 |
Nr 4/2018, vol. 61 Miasto wczoraj i dziś City Yesterday and Today STRESZCZENIA str 70 POBIERZ CAŁY NUMER (12,13MB)  |
PROBLEMY Ocena wykorzystania przyrodniczego potencjału w planowaniu zielonej infrastruktury na obszarze wybranych osiedli Wrocławia Evaluation of the Use of Natural Potential for Planning of Green Infrastructure of Selected Housing Estates in Wrocław Justyna Rubaszek DOI:10.30825/5.ak.162.2019.61.4 STRESZCZENIEArtykuł porusza zagadnienie planowania zielonej infrastruktury w skali lokalnej – skali osiedla na bazie wykorzystania istniejącego potencjału przyrodniczego. Do badań wybrane zostały tereny zieleni nieurządzonej z niewielkimi ciekami i lub zbiornikami położone w obszarze czterech dynamicznie rozwijających się wrocławskich osiedli, takich jak: Polanowice-Poświętne-Ligota, Maślice, Muchobór Wielki i Krzyki-Partynice. Celem analiz było wykazanie, czy i w jakim stopniu tereny o przyrodniczym potencjale zostały ujęte w planach rozwoju osiedli oraz określenie wskazań co do dalszego zagospodarowania i zarządzania tymi terenami w myśl koncepcji zielonej infrastruktury. Zaprezentowane wyniki pokazują różny stopień włączenia istniejących elementów i układów przyrodniczych w planowaną strukturę osiedli: od ich zachowania i wykorzystania do budowania zielonej sieci, po likwidację na rzecz nowej zabudowy i infrastruktury drogowej. Przedstawione wyniki wskazują także, iż: (1) czynnikiem decydującym o zachowaniu potencjału przyrodniczego badanych obszarów była przede wszystkim potrzeba zaplanowania w tkance osiedli terenów o funkcji rekreacyjno-wypoczynkowej – parków osiedlowych; (2) zachowanie łączności i ciągłości przestrzennej układów przyrodniczych wynikało z odpowiednich zapisów na poziomie dokumentów planistycznych, natomiast brak tych zapisów skutkował likwidacją lub zredukowaniem powierzchni biologicznie czynnej; (3) aspekt wielofunkcyjności poszczególnych obszarów został we wszystkich badanych przypadkach ograniczony do jednej funkcji – rekreacyjno-wypoczynkowej. Istotne jest także, iż żaden z obszarów nie został zagospodarowany integralnie z powstającą wokół zabudową i infrastrukturą, co świadczy o tradycyjnym podejściu do planowania i zarządzania terenami zieleni miasta – podejściu uzupełniającym, a nie równorzędnym w odniesieniu do innych planowanych elementów miejskiej struktury. W zakresie wskazań co do przyszłego zagospodarowania poszczególnych obszarów za najważniejsze uznano wzmocnienie dostarczanych przez nie usług regulacyjnych, głównie przez wykorzystanie zachowanych cieków, rowów i/lub zbiorników do budowania systemu proekologicznego gospodarowania wodą opadową i roztopową gromadzoną z terenów zabudowanych. PRESENTATACJE Wykorzystanie modelu agentowego do określenia wytycznych reiwtalizacji wielkich osiedli blokowych Use of Agent-Based Modelling as a Tool for Determining Guidelines in the Process of Revitalization of Large Housing Estates Szymon Mieszkowski DOI:10.30825/5.ak.163.2019.61.4 STRESZCZENIEWielkie osiedla mieszkaniowe są nieodłącznymi elementami krajobrazu każdego polskiego miasta. Od wielu lat na każdym szczeblu administracyjnym oraz w mediach toczy się ożywiona debata związana z przyszłością „wielkiej płyty”, jednak problem rewitalizacji tzw. blokowisk nie jest traktowany całościowo. Pierwsze powojenne osiedla nieuchronnie zbliżają się do końca planowanego okresu żywotności i niestety do dziś nie powstał jeszcze projekt ich kompleksowego badania i monitorowania. Obecnie uwaga skupiona jest na analizie staniu technicznego samych budynków, natomiast pomijana jest kwestia najważniejsza, czyli obecni oraz przyszli mieszkańcy. Zebranie niezbędnych danych dotyczących wielkich zespołów mieszkaniowych jest pierwszym, niezwykle ważnym krokiem do zrozumienia procesów zachodzących w polskich miastach. Dzięki modelowaniu agentowemu, wykorzystującemu decyzyjność oraz indywidualność osób i gospodarstw domowych, umożliwiona zostaje szczegółowa analiza oddolnych procesów, które w naturalny sposób zachodzą w lokalnej społeczności. Na podstawie wrocławskiego osiedla Popowice usystematyzowano dostępne dane statystyczne oraz przeprowadzono symulacje w celu określenia naturalnego, samoistnego rozwoju osiedla. Przedstawiają one dynamikę procesów osiedlowej społeczności mających bezpośrednie przełożenie na skalę migracji oraz polaryzację demograficzno-społeczną lokalnej społeczności. W modelu świadomie nie założono odgórnego celu, aby umożliwić identyfikację i analizę samoczynnie zachodzących zmian. W symulacjach poszukiwane są trendy wynikające wyłącznie z autonomii poszczególnych osób. Wzmacnianie pożądanych oraz niwelacja negatywnych procesów mogą odegrać kluczową rolę w procesie ustalania wytycznych projektowych i umożliwić stworzenie optymalnego modelu rewitalizacji wielkich osiedli blokowych. Osady Herrnhutów na Dolnym Śląsku The Settlements Established by the Moravian Church (Brothers) in Lower Silesia Justyna Jaworek-Jakubska Marek Staffa DOI:10.30825/5.ak.164.2019.61.4 STRESZCZENIEW okresie kontrreformacji na Śląsk uciekały liczne grupy czeskich protestantów, zwłaszcza ortodoksyjnych, jak bracia morawscy. Osiedlały się one na terenie przychylnie im nastawionych właścicieli dóbr. W miarę postępu kontrreformacji byli oni wypychani coraz dalej na zachód w stronę Saksonii. Największa grupa dotarła do Berthelsdorfu na Łużycach, gdzie założyła w dobrach hrabiego Nikolausa Ludwiga von Zinzendorfa osadę nazwaną Herrnhut. Zinsendorf, otaczając Herrnhut opieką materialną i duchową, od samego początku dążył do stworzenia ponadwyznaniowej społeczności. Zgromadzenie przyjęło ascetyczny, religijny tryb życia oparty na ściśle określonych regułach, co znalazło swoje odzwierciedlenie w formie zabudowy i układzie urbanistycznym osady. Po 1730 roku herrnhuci ze względu na trudności polityczno-religijne zaczęli zakładać nowe osiedla na wzór Herrnhut poza terenem Saksonii (w Europie, w Ameryce Północnej i na Dalekim Wschodzie). Na Śląsku pod wpływem Zinzendorfa powstały trzy osady: w Piławie Górnej i w Kruszynie pod Bolesławcem (1743) oraz w Paw-łowiczkach pod Koźlem (1750). Wszystkie powstały na tych samych zasadach i zostały prawie identycznie rozplanowane na wzór Herrnhut. Nosiły też podobne nazwy: Piława – Gnadenfrei, Kruszyn – Gnadenberg, a Pawłowiczki – Gnadenfeld. FORUM Współpraca studentów architektury krajobrazu i fizjoterapii przy projektowaniu efektywnych przestrzeni terapeutycznych Cooperation between Students of Landscape Architecture and Physiotherapy In the Design of Effective Therapeutic Spaces Kamila Adamczyk-Mucha Lucyna Górska-Kłęk DOI:10.30825/5.ak.165.2019.61.4 STRESZCZENIEW wielu krajach jedną ze strategii zapobiegawczych i prozdrowotnych jest zielona opieka – „green care”. Pozytywne znaczenie terenów zielonych dotyczy nie tylko ich walorów przyrodniczych i estetycznych, ale również korzyści zdrowotnych, społecznych oraz ekonomicznych. Jest wiele form terapii wykorzystujących pozytywny wpływ środowiska naturalnego na człowieka mieszczący się w definicji „green care”, np. hortiterapia, silwoterapia czy terenoterapia. W kształtowaniu miejsc w pełni wykorzystujących swój potencjał terapeutyczny niezbędna jest współpraca interdyscyplinarna, w tym projektantów oraz osób tworzących programy terapeutyczne. Celem pracy jest przedstawienie innowacyjnej formy (eksperymentu) współpracy zespołowej studentów architektów krajobrazu i studentów fizjoterapii w ramach interdyscyplinarnych warsztatów prowadzących do lepszego zrozumienia zakresu działań architekta krajobrazu i fizjoterapeuty oraz ich wspólnej pracy na rzecz aranżowania różnorodnych przestrzeni terapeutycznych związanych z „zieloną opieką”, służących poprawie zdrowia ich użytkowników. Warsztaty dają możliwości wypracowania rozwiązań projektowych o znacznie większej wartości użytkowej, której nie udałoby się osiągnąć bez współpracy interdyscyplinarnej. Możliwość weryfikacji koncepcji projektowej z użytkownikami przestrzeni jest ważnym elementem dydaktycznym oraz zawiązaniem relacji owocującej w przyszłej pracy zawodowej zarówno dla architektów krajobrazu, jak i fizjoterapeutów, dając szansę dialogu i współtworzenia na gruncie polskim dobrej szkoły „zielonej opieki”. In memoriam Edward Prof. Bartman Przemysław Wolski STRESZCZENIEBrak
|
| Copyright 2020 - arch.krajobrazu | Adres redakcji: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu |
Realizacja: Agency 3motion |