 |
Nr 3/2017, vol. 56 Alternatywne formy zieleni Alternative forms of green STRESZCZENIA str. POBIERZ CAŁY NUMER (6,6MB)  |
PROBLEMY Klasyfikacja Roślinnych Ścian z uwzględnieniem polskich tradycji językowych Classification of Green Walls in Consideration to Polish Tradition Marta Weber-Siwirska Daniel Skarżyński Ewa Walter Katarzyna Wróblewska DOI: 10.30825/5.ak.111.2017.56.3 STRESZCZENIEW ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci zauważalny jest silny wzrost liczby żyjących ścian w polskich miastach. Jest to spowodowane przede wszystkim gęstniejącą zabudową i w związku z tym ubywaniem przestrzeni dla terenów zieleni, ale także modą na pionowe układy wegetacyjne. Coraz częściej powstają dokumentacje projektowe oraz opinie rzeczoznawców dotyczące roślinnych ścian i ogrodów wertykalnych. Niestety, części opisowe poszczególnych opracowań znacznie różnią się między sobą zawartością merytoryczną, a czasem pojawiają się błędy wprowadzające sprzeczne stwierdzenia, nawet w obrębie jednej pracy. W obliczu rosnącej popularności żyjących ścian wydaje się konieczne wprowadzenie ujednoliconej nomenklatury i klasyfikacji tych założeń. W ramach działalności Polskiego Stowarzyszenia „Dachy Zielone” zespół składający się zarówno z pracowników naukowych, jak i projektantów oraz wykonawców żyjących ścian podjął się próby zdefiniowania poszczególnych ich rodzajów. Propozycje podziału i nazewnictwa żyjących ścian były szeroko dyskutowane w gronie specjalistów ze świata nauki oraz praktyków. Prace prowadzone były na podstawie opracowań naukowych, jak również doświadczeń praktycznych w warunkach klimatycznych naszego kraju. Niniejsze opracowanie przedstawia zaakceptowane przez roboczy zespół pojęcia dotyczące klasyfikacji żyjących ścian z podaniem ich definicji oraz uzasadnieniem zaproponowanego nazewnictwa w języku polskim. Nomenklatura dotycząca zielonych dachów w Polsce – przegląd pojęć w odniesieniu do teorii i praktyki Polish Terminology Referring to Green Roofs – a Review of Terms in Reference to Theory and Practice Ewa Walter Katarzyna Wróblewska Marta Weber-Siwirska Daniel Skarżyński DOI: 10.30825/5.ak.112.2017.56.3 STRESZCZENIERynek zielonych dachów w Polsce rozwija się coraz szybciej, zwłaszcza w dużych metropoliach, gdzie rozwiązania te stanowią alternatywną formę dla terenów zieleni w zwartej strukturze zabudowy. Zielone dachy leżą również w polu zainteresowań polskich naukowców, ponieważ wciąż brakuje nam krajowych badań w tej dziedzinie, dostosowanych do polskich warunków przyrodniczych, prawnych i ekonomicznych. Wzmożony rozwój zielonych dachów generuje potrzebę dokształcania się w tym zakresie – zarówno na poziomie akademickim, jak i zawodowym czy administracyjnym. Niestety, w ofercie edukacyjnej wciąż jest mało publikacji podejmujących temat zielonych dachów w sposób całościowy i uporządkowany, bazujący nie na zagranicznych, ale na polskich doświadczeniach i wynikach badań. Istotnym problemem jest niedopracowana terminologia funkcjonująca w środowisku naukowców i praktyków. Niniejszy artykuł prezentuje przegląd pojęć w dziedzinie zielonych dachów i proponuje ujednolicenie wybranych definicji, dzięki czemu można uniknąć najczęściej popełnianych błędów. Prezentowany materiał może zostać wykorzystany jako baza dla nomenklatury zielonych dachów w Polsce. Został on wypracowany przez Polskie Stowarzyszenie Dachy Zielone przy udziale naukowców i praktyków w dziedzinie zielonych dachów w Polsce. PREZENTACJE Research on Community Garden Practice - Taking ‘the Kid’s Garden’ in Hunan Agricultural University as an Example Zhanxi Zhou Yihan Huang Zhaohui Hu Chen Zhou DOI: 10.30825/5.ak.113.2017.56.3 STRESZCZENIEAs a form of urban green space, community gardens have provided urban residents with various environments, to satisfy their social, economic and health interests. For the purposes of creating public, open and shared spaces, this article summarizes and contrasts the history of the community garden development in Europe and America, while analyzing the development situation of China as well. Taking “the Kid’s Garden” in Hunan Agricultural University as an example, the authors discuss the whole practice process in three aspects: the layout design, the construction process, and the operation and maintenance plan. Finally, the conclusion of the article presents a community garden building model, which is supported by universities with the goals to reward the society, as well as to provide a win-win result between practice and teaching. This experience is hoped to popularize community gardens and to make a contribution towards a harmonious society. Usługi ekosystemowe drzew przyulicznych na przykładzie Puław Ecosystem Servicesof Street Trees on the Example of Puławy Halina Lipińska Aleksandra Łojek Sylwia Kościk DOI: 10.30825/5.ak.114.2017.56.3 STRESZCZENIECelem przeprowadzonych badań była szacunkowa wycena wartości usług ekosystemowych dostarczanych przez drzewa przyuliczne na terenie Puław. Wycenę tę wykonano metodą odtworzeniową (kompensacyjną) na podstawie wyników z przeprowadzonej inwentaryzacji, w trakcie której oceniono skład gatunkowy, wiek, kondycję i lokalizację drzew. Zebrane dane pozwoliły na wyliczenie wartości rzeczywistej drzewa, czyli kosztów zastąpienia utraconego drzewa przez drzewo porównywalne, zastępcze. Badaniami objęto 1057 drzew rosnących wzdłuż dróg krajowych i wojewódzkich na terenie miasta. Założono, że koszty odtworzenia zasobu drzew odpowiadają korzyściom, jakie one przynoszą w zakresie usług ekosystemowych. Wyceniona wartość rzeczywista (odtworzeniowa) drzew przyulicznych, w pasach drogowych dróg krajowych i wojewódzkich w Puławach, wyniosła ponad 9 000 000 zł. Suma ta odpowiada usługom ekosystemowym, czyli korzyściom jakie czerpią z tego ekosystemu społeczeństwo i środowisko. Wartość tych usług była zróżnicowana i zależała od gatunku i ich wartości podstawowej, wieku, kondycji oraz lokalizacji. Na wartość usług ekosystemowych drzew przyulicznych największy wpływ miał udział lipy drobnolistnej (występującej najliczniej) oraz topoli białej. Drzewa rosnące wzdłuż dróg krajowych zostały wyżej oszacowane pod kątem wartości odtworzeniowej niż drzewa w pasie drogowym tras wojewódzkich. Wyliczona średnia wartość jednostkowa drzewa wyniosła 8529 zł. Realizacje artystyczne w partycypacyjnym kształtowaniu terenów zamieszkiwanych Artistic Realisations in the Participatory Shaping of Inhabited Areas Martyna Cziszewska Beata J. Gawryszewska DOI: 10.30825/5.ak.115.2017.56.3 STRESZCZENIEPrzedmiotem opisanych w artykule badań są realizacje artystyczne w miejskich przestrzeniach zamieszkiwanych – podwórkach i przestrzeniach publicznych osiedli mieszkaniowych w Polsce. Celem artykułu było wskazanie zależności pomiędzy formą realizacji a partycypacją społeczną w trakcie jego powstawania i w czasie dalszego użytkowania przestrzeni. Przytoczone wyniki badań przeprowadzone w kilku polskich miastach, oparte zostały na analizie wybranych realizacji jako form przestrzennych, które mogą pobudzać kreatywny potencjał lokalnej społeczności. Określenie relacji między interwencją, krajobrazem, twórcą i odbiorcą pozwoliło wskazać cechy realizacji, które mają wpływ na aktywizację mieszkańców. Opracowane wyniki pozwoliły wyodrębnić 4 typy realizacji artystycznych, pokazując szanse i zagrożenia wynikające z wykorzystania sztuki w procesach partycypacyjnego kształtowania przestrzeni zamieszkiwanych. FORUM Rozwój przestrzenny wybranych wsi wschodniej części makroregionu Niziny Śląsko-Łużyckiej Spatial Development of Selected Villages in the Eastern Part of the Macro-Region of the Silesian-Lusatian Lowland Anna Witkiewicz DOI: 10.30825/5.ak.116.2017.56.3 STRESZCZENIEZiemie Zachodnie leżące w granicach Polski dopiero od kilkudziesięciu lat charakteryzują się specyficznymi formami krajobrazu, na które składają się przede wszystkim obszary wiejskie. Po zakończeniu wojny obszary te zaczęli zamieszkiwać nowi osadnicy, dla których zastany krajobraz oraz zabudowa były obce. Badania nad przestrzenią wsi pozwalają na poznanie przeszłych zjawisk i przewidywanie przyszłych. Co więcej, dają możliwość uchwycenia zjawisk kulturowych, które są czynnikiem tworzącym elementy materialnego dziedzictwa. W pracy przeanalizowane zostały zmiany w typach zabudowy wybranych wsi wschodniej części mezoregionu Niziny Śląsko-Łużyckiej. Wybrane jednostki składają się na część rdzennego obszaru Śląska i charakteryzują podobnym położeniem oraz historią. Poza tym można wydzielić trzy układy zabudowy, które je tworzą: jednodrożny zwarty, jednodrożny luźny oraz wielodrożny. W wyniku rozwoju w różnorodny sposób zmienił się ich układ przestrzenny, jednak można stwierdzić, że dotychczasowe układy w ponad połowie badanych wsi nie zmieniły się znacznie. Obszary zabudowane powiększają swój zasięg, wypierając tym samym zagrody wiejskie. Nowe osiedla często nawarstwiają się na starszą tkankę lub są lokalizowane na uboczu, tworząc odrębne osiedla.
|
| Copyright 2020 - arch.krajobrazu | Adres redakcji: Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu |
Realizacja: Agency 3motion |